Ο γνωστός ποιητής Τόλης Νικηφόρου από τη Θεσσαλονίκη, σε μια ενδοσκόπηση εκ βαθέων, αναζητάει την ταυτότητα του "εγώ" του : δεν είμαι εγώ λοιπόν που σας μιλώ, γιατί εγώ είμαι όσα μου δόθηκαν, γιατί εγώ δεν ξέρω καν ποιός είμαι.
Τρυφερός κι ευαίσθητος, θα σταθεί σε μια μοναδική προσωπική κι ανθρώπινη στιγμή μ' ένα στίχο που παραλύει τον αναγνώστη : "έμεινα μόνος με το βαθύ γαλάζιο σαν αντίο στα μάτια σου μητέρα". Κι εδώ ανα-ρωτιέται κανείς τί περισσότερο θα ζητούσε η ποίηση για να επισφραγίσει την ύπαρξη της και την άπιαστη ομορφιά της.
Φ. Ζαμπαθά-Παγουλάτου, Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, εφ. Ριζοσπάστης, 6.7.2000