'Εκφραση της γης, του ουρανού και του γαλάζιου αποχωρισμού
.... Οι παρουσιαζόμενες συλλογές, Χώμα στον ουρανό, και, Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, μοιάζουν να είναι η μία συνέχεια της άλλης, όμοιες μέχρι και στην εξωτερική του εμφάνιση. Αποτελούνται από μικρές ποιητικές πρόζες, υπαρξιακά λυρικές, που πάλλονται όπως οι χτύποι της καρδιάς. Ποιήματα γενικότερου απολογισμού και μνήμης :
τί έπραξε, ως πού έφτασε, τί κέρδισε, αν κέρδισε; Αναπολήσεις χαρα-κτηριστικών στιγμών της ζωής, περιγραφές σκηνών ή γεγονότων, αναμνήσεις, ένας μικρόκοσμος κινήσεων, νύξεων, λεπτών παρατηρήσεων, λιτά, ελλειπτικά παρουσιασμένων, ψηφίδες που συνθέτουν εικόνες, εικόνες που συνθέτουν το ποιητικό - και όχι μόνο - πρόσωπο του Νικηφόρου ....
Όμως τα ανθρωποκεντρικά ποιήματα του Νικηφόρου διαπερνούνται και από ποικίλες ιδέες για τον προσδιορισμό του ανθρώπου, πού σκέφτεται, πού έρχεται σ' αυτόν τον κόσμο, πού φεύγει. Δεν ξέρω αν το, Χώμα στον ουρανό, θα μπορούσε να πάρει και μια τέτοια διάσταση : το γήινο στοιχείο του ανθρώπου, χώμα και νερό που μεταβαίνει στον ουρανό, ίσως με τον θάνατο, ίσως με την γενικότερη απουσία ....
Ο Νικηφόρου, από τις τίμιες φωνές κοινωνικής κριτικής και διαμαρτυρίας της γενιάς του ' 60, εκφράζει με συνέπεια τη γενιά του, αυτή που ανδρώθηκε στη δυσκολία του μεταπολέμου, περιγράφοντας το εσώτερο κλίμα της. Ο ποιητικός του λόγος κατακτήθηκε με χαμηλόφωνους τόνους, υφέρπουσες αισθήσεις και υπαινικτική λιτότητα, μέσα εκφραστικά που τον χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο και ως ποιητή.
Κ. Ν. Πλαστήρας, Χώμα στον ουρανό, και Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο,
περ. Εντευκτήριο, τεύχ. 49, Ιαν.-Μάρτ. 2000