Ο Τόλης Νικηφόρου είναι σήμερα ένας από τους μεγάλους της λογοτεχνίας μας. Με 11 ποιητικά βιβλία, με 5 διηγηματογραφικά και 3 με παραμύθια, εκφράζει ποικιλότροπα την εποχή μας και τους ανθρώπους της εποχής μας κάτω από καιρούς δύσκολους και, συχνά, δυσβάστακτους.
Το 2001, ο Τόλης Νικηφόρου κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα, Η Γοητεία των Δευτερολέπτων, Νέα Πορεία, με 220 σελίδες. Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα που ξεκινάει από τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας, έναν δηλαδή εθνικό σεισμό, κατά τον οποίο κατέρρευσε κάθε ίχνος δημοκρατίας, και περνάει αργότερα, μετά από ταξίδια, εμπειρίες και βιώματα, στον πραγματικό σεισμό με τα θύματα, τις παρενέργειες .... Εκείνο που μπορεί να παρατηρήσει ο αναγνώστης είναι συχνά μια ειρωνία που σπάει κόκκαλα ... μια ειρωνία που είναι δεμένη με πίκρα και αγανάκτηση.
Οι περιγραφές εξάλλου πόλεων, σπιτιών, ταξιδιών, κ. λπ. έχουν μια ζωντάνια που δίνουν την εντύπωση στον αναγνώστη πως τα είδε ο ίδιος. Φυσικά και η ψυχολογία των ηρώων του βιβλίου όχι μόνο ολοκληρωμένη ως την τελευταία της λεπτομέρεια, αλλά και διεισδυτική ως το κατάβαθά της. Είναι μερικές φράσεις που μένουν στη μνήμη του αναγνώστη σαν μαχαιριές ή σαν διαμαρτυρία, ¨ήμουν ευθυτενής αλλά ένοιωθα σκυφτός¨, ¨έκλαψα σα μωρό παιδί, δυο μέτρα άντρας¨, ¨ξαναγύριζε στον πιο οικείο δικό του κόσμο του κενού¨. Θα προσδιορίσουμε τη ¨ Γοητεία των δευτερολέπτων¨σαν το βιβλίο της χρονιάς. Αν οι κρατικοί βραβειοδότες το δούνε ανεπηρέαστα από τις προσωπικές τους σχέσεις, είναι βέβαιο πως θα τύχει αυτής της ύψιστης διάκρισης.
Μιχ. Σταφυλάς, περ. Πνευματική Ζωή, τεύχ. 142, Γεν.-Φλεβ. 2002
(Η Διαρκής Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας)